طبیعی است بخواهیم از فرزندمان حمایت کنیم و در برابر خطرات احتمالی مراقبش باشیم، اما این‌که همیشه بدترین حالت‌ها و سناریوهای ممکن را در نظر بگیریم و به آن فکر ‌کنیم، آرامش ذهنی ما را بر هم می‌زند...

طبیعی است بخواهیم از فرزندمان حمایت کنیم و در برابر خطرات احتمالی مراقبش باشیم، اما این‌که همیشه بدترین حالت‌ها و سناریوهای ممکن را در نظر بگیریم و به آن فکر ‌کنیم، آرامش ذهنی ما را بر هم می‌زند.

ما پدرمادرها گمان می‌کنیم اگر به‌اندازه‌ی کافی نگران باشیم می‌توانیم همه ‌چیز را به سمت مسیر صحیح کنترل کنیم. نگرانی‌های بی‌جهت در رابطه با آینده و اتفاقات نامعلوم، از یک‌سو باعث فکر و خیال‌های بی‌مورد برای ما و از سوی دیگر افزایش ترس و نگرانی در فرزندمان می‌شود. فکرهایی از این قبیل که «فرزندم هرگز کاری را نمی‌تواند انجام دهد»، «نکند بازنده شود.» و فکر و خیال‌هایی مانند اینها نه تنها نفعی ندارند بلکه فقط باعث اضطراب بیشتر والدین خواهد شد.

اگر می‌خواهید زندگی آرام و فرزندانی موفق داشته باشید، باید از این افکار دور شوید تا بتوانید واقعیت‌های شرایط فرزندتان را درک کنید. این کار شدنی است.